در یک انفجار و سپس آتش سوزی در ولایت پروان هشت تن جان باخنتد و ۲۵ تن دیگر زخم برداشتند

این رویداد هنگامی رخ داد که یک ماین مقناطیسی کارگذاری شده در یک نفت کش منفجر شد و این تانکر با یک بس مسافر بری برخورد کرد.

تمامی قربانیان این رویداد، سرنشینان این بس مسافر بری استند که از پایتخت به شمال می رفتند.

و بس مسافر بری چنان سوخته که چیزی از آن سالم نمانده است و هر آنچه مسافران با خود داشتند به خاکستر مبدل شده اند.

دین محمد، دستیار رانندۀ این بست چشم دیدش را این گونه قصه می کند «تانکر در حدود صد متر دورتر از موتر ما بود که انفجار کرد و تمام سرک را آتش گرفت و موتر ما به عقب حرکت کرد و تا دورتر هم به عقب آمد، اما نشد آتش رسید به موتر و موتر ما نیز آتش گرفت.

زخمیان این رویداد به شفاخانۀ دولتی ولایت پروان و شفاخانۀ استقلال در کابل انتقال داده شده اند.

بیشتر قربانیان رویداد، باشنده گان ولایت فاریاب استند که از ایران رد مرز شده اند. ملک، باشندۀ میمنه است. او که در این انفجار زخم برداشته است می گوید که سه سال پیش به ایران رفته بود تا خانواده اش را از رهگذر اقتصادی پشتیبانی نماید. اما در برگشت دچار این حادثه می شود. وی می افزاید: «راننده دروازه را باز نکرد، اگر باز می کرد همه فرار می کرد دروزاه پیشروی موتر را باز کرد و خودش فرار کرد و دود رسید و گلوی همه گی مان را گرفت و دیگر نمی توانستیم فرار کنیم.»

زمان، یکی دیگر از سرنشینان این بس است. او را شاید بلندی اقبالش از کام مرگ بیرون کشیده است. هرچند که خودش زنده است، اما سه عضو خانواده اش در این رویداد جان باختند و دو عضو دیگر خانواده اش نیز زخم برداشته اند.

زمان می گوید «پسران مامایم سه نفر در عقب موتر بودند و هر سه شهید شدند.»

محمد قاسم سنگین، سرطیب شفاخانه دولتی پروان در باره وضعیت زخمیان این رویداد می گوید که آنان قابل درمان استند. وی اظهار داشت: «این یازده تن که در شفاخانۀ پروان زیر درمان استند درجه های مختلف دارند که خوب استند و قابل درمان استند.»

از این میان، زخمیانی که به کابل آورده شده اند وضعیت شان وخیم گفته می شود. این زخمیان که شمار شان به ده تن می رسد، در شفاخانه استقلال از شدت درد فریاد می کشند